Saturday, April 9, 2011

asech kadhitari

असेच कधीतरी
तू आणि मी अचानक भेटावे
आश्चर्य लपवत
आनंदाने फुलून यावे

असेच कधीतरी
तू आणि मी शांत बसावे
काहीच न बोलता
सहवास अनुभवत असावे

असेच कधीतरी
तू आणि मी दूर जावे
उद्याची स्वप्न रंगवत
काही काळ आजला विसरावे

असेच कधीतरी
आपण भेटत राहावे
प्रत्येक्षात नाही
तर आठवणीत सदैव असावे.

2 comments:

swati said...

mrunal, publish a book of all ur marathi kavita.....i will definitely buy it!!!! awesome.....

Tejaswini Sikka said...

Wah awesome. So deep feelings. Loved it. 🤗😍😘😘