he vayach ase aste

हे वयच असे असते,

मन कोणावरही जडते,
स्वप्न रंगवत रंगवत
उंच भरारी घेऊ लागते,

सभोताली हे जग
अधिकच सुंदर होते,
तुझे, माझे न  राहता
आपले होऊ लागते,

एकांत आवडू लागतो,
गलबल दूर सारतो,
आठवणीत दंग होऊन,
स्वतःच स्वतःशी हसतो,

तरल सूर ऐकू येतात,
मानला स्पर्शून जातात,
ती इथेच आहे  की  काय
असे भास ही होऊ लागतात

हे प्रेम असंच असते का?
इतकंच सुंदर फुलते का?